Dumni z Bohaterów

Henryk Wiktor Rostkowski "Dąb". Kapral podchorąży, ur. w Warszawie, absolwent Państwowego Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie (matura w czerwcu 1939). Udział w konspiracji 1939-1944. Żołnierz Armii Krajowej: 1. Dywizjonu 7. Pułku Ułanów Lubelskich "Jeleń” – 3. szwadronu - plutonu 1108. W Śródmieściu Północnym - Kwatera Główna Sztabu Okręgu Warszawskiego AK - kompania sztabowa.

Szlak bojowy: Śródmieście Południe - Śródmieście Północ. Po Powstaniu w niewoli niemieckiej jeniec Stalagów Gross-Born, Sandbostel, Lubeka oraz obozu w Bergen-Belsen. Numer jeniecki: 1270. Po wyzwoleniu pełnił przez dwa lata służbę w polskich jednostkach na terenie brytyjskiej strefy okupacyjnej. W 1947 roku powrócił do kraju. Zmarł 25 listopada 1996 r., spoczywa w Puławach, Cmentarz Komunalny przy ul. Budowlanych. Autor wspomnień "Czas powrotu" Warszawa 1972. Wyd. MON, następnie Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1985.

Barbara Wojtanowicz-Włodymirska „Ela”  (z d. Pietrzak). Strzelec, ur. w Warszawie, przed wojną uczęszczała do Szkoły Powszechnej na Pradze. W czasie wojny kontynuowała naukę w żeńskiej Szkole Handlowej w Warszawie. Tu także zetknęła się z konspiracją. Wraz z przyjaciółką dzięki koledze zostały wprowadzone do organizacji. Początkowo zajmowały się kolportażem "Biuletynu Informacyjnego", następnie przeszły szkolenie sanitarne i otrzymały skierowanie na praktykę do Szpitala Maltańskiego. W Szpitalu Maltańskim w Warszawskiej Resursie Kupieckiej [pałac Mniszchów, ul. Senatorska 40 - przyp. red.] przez sześć tygodni na przełomie 1943 i 1944 roku odbywały praktyki – dwa tygodnie na oddziale wewnętrznym, po dwa tygodnie na chirurgii i w ambulatorium lub w sali operacyjnej. Punkt koncentracji macierzystego oddziału Barbary Pietrzak został wyznaczony na ul. Czerniakowskiej w dawnym ZUS-ie. Ponieważ jednak obie sanitariuszki przyszły na punkt o godz. 14, uzyskały zgodę dowódcy na udanie się na ul. Hożą do rodziny jednej z nich i szybki powrót na miejsce zbiórki. Niestety początek walk w Śródmieściu uniemożliwił ponowne dotarcie na Czerniakowską. Wobec tego zgłosiły się jako ochotniczki do punktu werbunkowego na ul. Marszałkowskiej, jednak odmówiono im przyjęcia, ponieważ nie posiadały żadnego ekwipunku sanitarnego, który pozostawiły 1 sierpnia na Czerniakowskiej. Dziewczęta postanowiły więc przejść po swoje apteczki na Czerniakowską 231 róg Rozbrat do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, gdzie miał być ich oddział. Po powrocie do Śródmieścia zostały wcielone do plutonu "Kazika" w batalionie "Iwo", wraz z dwoma innymi sanitariuszkami przybyłymi z Ochoty, tworzyły czteroosobowy patrol sanitarny.. Żołnierz Armii Krajowej I Obwód "Radwan" - Podobwód "Sławbor" - bataliony "Iwo" - "Ostoja" - czata "Kazik". Szlak bojowy: Śródmieście Południe. Po Powstaniu w niewoli niemieckiej. Osadzona w jenieckim obozie przejściowym w Fabryce Kabli w Ożarowie, skąd po kilku dniach została wraz z pozostałymi żołnierzami wywieziona krytymi wagonami towarowymi do obozów jenieckich w Niemczech. Po postoju w Kostrzynie i dezynfekcji, po dwóch dniach jeńcy dotarli do stacji Bremervörde. Z Bremervörde cały transport skierowany został pieszo do Stalagu X-B Sandbostel. Z Sandbostel Barbara Pietrzak została przeniesiona do Stalagu VI C Oberlangen. Wyzwolona 12 kwietnia 1945 roku przez żołnierzy gen. Maczka. Numer jeniecki: 224490. Po wyzwoleniu przebywała w Darmstadt w okupacyjnej strefie amerykańskiej Niemiec, gdzie było gimnazjum i liceum i dziewczęta mogły przygotowywać się do matury. Po maturze w lipcu 1946 roku powróciła do Polski. Zmarła 16 maja 2022 roku, pochowana na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie. Awansowana na stopień kapitana WP w stanie spoczynku. Odznaczona pośmiertnie Krzyżem Orderu Krzyża Niepodległości.