Dumni z Bohaterów
Henryk Wiktor Rostkowski "Dąb". Kapral podchorąży, ur. w Warszawie,
absolwent Państwowego Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie (matura
w czerwcu 1939). Udział w konspiracji 1939-1944. Żołnierz Armii Krajowej: 1.
Dywizjonu 7. Pułku Ułanów Lubelskich "Jeleń” – 3. szwadronu - plutonu 1108.
W Śródmieściu Północnym - Kwatera Główna Sztabu Okręgu Warszawskiego AK -
kompania sztabowa.
Szlak bojowy: Śródmieście
Południe - Śródmieście Północ. Po Powstaniu w niewoli niemieckiej jeniec
Stalagów Gross-Born, Sandbostel, Lubeka oraz obozu w Bergen-Belsen. Numer
jeniecki: 1270. Po wyzwoleniu pełnił przez dwa lata służbę w polskich
jednostkach na terenie brytyjskiej strefy okupacyjnej. W 1947 roku powrócił do
kraju. Zmarł 25 listopada 1996 r., spoczywa w Puławach, Cmentarz Komunalny przy
ul. Budowlanych. Autor wspomnień "Czas
powrotu" Warszawa 1972. Wyd. MON, następnie Ludowa Spółdzielnia
Wydawnicza, 1985.
Barbara Wojtanowicz-Włodymirska „Ela” (z d. Pietrzak). Strzelec, ur. w Warszawie, przed
wojną uczęszczała do Szkoły Powszechnej na Pradze. W czasie wojny kontynuowała
naukę w żeńskiej Szkole Handlowej w Warszawie. Tu także zetknęła się z
konspiracją. Wraz z przyjaciółką dzięki koledze zostały wprowadzone do
organizacji. Początkowo zajmowały się kolportażem "Biuletynu
Informacyjnego", następnie przeszły szkolenie sanitarne i otrzymały
skierowanie na praktykę do Szpitala Maltańskiego. W Szpitalu Maltańskim w
Warszawskiej Resursie Kupieckiej [pałac Mniszchów, ul. Senatorska 40 - przyp.
red.] przez sześć tygodni na przełomie 1943 i 1944 roku odbywały praktyki – dwa
tygodnie na oddziale wewnętrznym, po dwa tygodnie na chirurgii i w ambulatorium
lub w sali operacyjnej. Punkt koncentracji macierzystego oddziału Barbary
Pietrzak został wyznaczony na ul. Czerniakowskiej w dawnym ZUS-ie. Ponieważ
jednak obie sanitariuszki przyszły na punkt o godz. 14, uzyskały zgodę dowódcy
na udanie się na ul. Hożą do rodziny jednej z nich i szybki powrót na miejsce
zbiórki. Niestety początek walk w Śródmieściu uniemożliwił ponowne dotarcie na
Czerniakowską. Wobec tego zgłosiły się jako ochotniczki do punktu werbunkowego
na ul. Marszałkowskiej, jednak odmówiono im przyjęcia, ponieważ nie posiadały
żadnego ekwipunku sanitarnego, który pozostawiły 1 sierpnia na Czerniakowskiej.
Dziewczęta postanowiły więc przejść po swoje apteczki na Czerniakowską 231 róg
Rozbrat do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, gdzie miał być ich oddział. Po
powrocie do Śródmieścia zostały wcielone do plutonu "Kazika" w
batalionie "Iwo", wraz z dwoma innymi sanitariuszkami przybyłymi z
Ochoty, tworzyły czteroosobowy patrol sanitarny.. Żołnierz Armii Krajowej I
Obwód "Radwan" - Podobwód "Sławbor" - bataliony
"Iwo" - "Ostoja" - czata "Kazik". Szlak bojowy: Śródmieście
Południe. Po Powstaniu w niewoli niemieckiej. Osadzona w jenieckim obozie
przejściowym w Fabryce Kabli w Ożarowie, skąd po kilku dniach została wraz z
pozostałymi żołnierzami wywieziona krytymi wagonami towarowymi do obozów
jenieckich w Niemczech. Po postoju w Kostrzynie i dezynfekcji, po dwóch dniach
jeńcy dotarli do stacji Bremervörde. Z Bremervörde cały transport skierowany
został pieszo do Stalagu X-B Sandbostel. Z Sandbostel Barbara Pietrzak została
przeniesiona do Stalagu VI C Oberlangen. Wyzwolona 12 kwietnia 1945 roku przez żołnierzy
gen. Maczka. Numer jeniecki: 224490. Po wyzwoleniu przebywała w Darmstadt w
okupacyjnej strefie amerykańskiej Niemiec, gdzie było gimnazjum i liceum i
dziewczęta mogły przygotowywać się do matury. Po maturze w lipcu 1946 roku
powróciła do Polski. Zmarła 16 maja 2022 roku, pochowana na Cmentarzu
Bródnowskim w Warszawie. Awansowana na stopień kapitana WP w stanie spoczynku. Odznaczona
pośmiertnie Krzyżem Orderu Krzyża Niepodległości.
